Dlaczego moje dziecko nie będzie mieć maty edukacyjnej?

W życiu (i mieszkaniu) młodych ludzi (np. takich, jak my) pojawia się nagle młody człowiek. Nie dość, że wywraca owe życie o 180 stopni (albo o 360, jak zwykł mówić pan Lech W.), to jeszcze wraz z nowym człowiekiem pojawiają się nowe "absolutnie niezbędne przedmioty". Pół biedy, jeżeli do tej pory młodzi ludzie mieszkali w dużym domu z 7 pokojami i dwiema, co ja mówię, trzema(!) łazienkami. Jeżeli jednak mówimy o tradycyjnym własnym M, to zmiany w wystroju wnętrz będą odczuwalne. Mocno. W łazience zamieszka wanienka (kto ma miejsce, żeby ją schować - zazdroszczę), kosmetyki do kąpieli i... kaczuszki, piłeczki, gumowe książeczki, czyli cały dzieciowy majdan. W kuchni będą się suszyć buteleczki i smoczki, potem stanie dodatkowe krzesło do karmienia, a w pozostałej części mieszkania będziemy się potykać o misie, grzechotki, klocki, piłeczki, wiecznie schnące pranie... O nie!

No i faktu tego nie da się uniknąć. Komu się udało, zapraszam do podzielenia się złotą radą. Myślę jednak, że można ten cały bałagan mocno ograniczyć. Jak? Ograniczając przedmioty, albo organizując przestrzeń, gdzie można te przedmioty szybko schować ;-)
I tutaj przechodzimy do sedna sprawy zawartego w temacie posta. Mata edukacyjna. Standardowa mata jest bardzo kolorowa, ma pałąki, mnóstwo dodatkowych wiszących zabawek, dźwięki i jeszcze inne cuda na kiju. Ideę maty rozumiem - kładziesz malucha, on sobie pacza na wisiadła, rozwija wzrok, potem próbuje łapać, rozwija motorykę małą, potem przekręca się na brzuszek i rozwija motorykę dużą. No i ok. Nic jednak nie poradzę, że takie klasyczne maty zupełnie mi się nie podobają i jakoś nie widzę takiego kolorowego cuda na środku naszego salonu. No i jak tu wybrnąć z dylematu: nie kupię - dziecko się wolniej rozwinie (albo, o zgrozo - wcale!), kupię - moje poczucie estetyki legnie w gruzach. Udało mi się znaleźć złoty środek - matę Snoozebaby. Wybrałam kolor miętowy, ale wszystkie są bardzo ładne :) Mata jest gruba i mięciutka, nie razi wzroku, ma wszyte naokoło kolorowe metki, które na pewno zainteresują malucha. Można ją prać w pralce i co najważniejsze - szybko zwinąć i schować (np. żeby spędzić "dorosły" wieczór z mężem i nie czuć się jak na placu zabaw).

Moja modelka nadal w drodze, dlatego zdjęcie pożyczyłam ze strony coocoo.pl

Dla leżącego na plecach malucha dokupiłam drewniany pałąk Ikea LEKA. Moim zdaniem ma wystarczającą ilość atrakcyjnych wisiadeł, a jak się znudzą, można je odczepić i pokombinować z innymi zabawkami. Pałąk nie gra, ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby puszczać dziecku płyty z ambitniejszą muzyką (pkt 6), niż ta tiruriru z pozytywki.

Źródło: ikea.pl

Pałąk sprawdzi się również później, dla siedzącego dziecka, czy przy nauce wstawania. I jest na tyle estetyczny, że nie będzie raził stojąc w kącie pokoju po skończonych harcach.
Mata + pałąk będą stanowiły nasz kącik zabaw do którego dokupię jeszcze książeczki kontrastowe i kilka grzechotek. Całość szybkim ruchem będzie można schować w jakimś fajnym pudełku, np u nas widziałabym coś takiego:

Żródło: homebook.pl

 I proszę, dziecięcy bałagan ogarnięty ;-) Przynajmniej ten w salonie, na wanienkę w łazience nadal nie mam pomysłu... :-/

Podobał Ci się tekst? Był do bani? Warto coś dodać / odjąć? Usunąć?